نامه زندانیان سیاسی تبعیدی در زندان اردبیل در حمایت از زندانیان اعتصابی در زندان گوهردشت
ما زندانیان سیاسی تبعیدی در زندان اردبیل مطلع شدیم که بیش از دو هفته است که زندانیان سیاسی زندان گوهردشت با ضرب و شتم به سلولهای انفرادی وسالن ده منتقل شدهاند، سالنی که بیشتر از ۴۰دوربین ودستگاه شنود داشته وشرایط فوق امنیتی بر آن حاکم است وزندانیان بهطور مستمر زیر دید دوربینها قرار دارند. در اعتراض به این جابهجایی ناگهانی ومشکوک؛ جمعی از برادران ما در سلولهای انفرادی وسالن ده بیشتر از دو هفته است که در حال اعتصاب غذا؛ محروم ازملاقات وتماس هستند.
ما زندانیان سیاسی تبعیدی در اردبیل از زندانیان اعتصابی در زندان گوهردشت حمایت کرده واعلام میکنیم:ما زندانیان جز خداوند کسی را نداریم وهیچ قدرتی بالاتر از اعتصابغذا برای دفاع در برابر حملات دشمن جلادی که اسیرش هستیم نداریم.
همیشه اعتصابغذا جزو آخرین سپرهای دفاعی ما از حملات سهمگین حاکمان ستمگری است که هیچگونه رحمی نسبت به پیر وجوان؛ زن ومرد ایرانی ندارند.
ما بهعنوان زندانیان سیاسی کاملًا درک میکنیم که برادران زندانیمان در زندان (گوهردشت) تحت چه فشارهای روحی؛ روانی وچه شکنجههایی دست به چنین اقدامی زده وتصمیم گرفتهاند که لب به غذا نزنند.
آیا تابهحال فکر کرده اید که چه عاملی باعث میشود شخصی برای مدتهای طولانی با اختیار خود لب به غذا نزند؟ تحمل کردن ظلم وجنایت حاکمان سختتر از تحمل یک مرگ تدریجی است. چون ما زندانیان سیاسی در ایران حاضریم با عزت بمیریم ولی تن به ذلت ندهیم.
ما از خواستههای زندانیان اعتصابی آقایان ابوالقاسم فولادوند؛ سعید ماسوری؛ رضا اکبری منفرد؛ حسن صادقی؛ جعفر اقدامی وشاهین ذوقی تبار وزندانیان اعتصابی در سالن ده زندان گوهردشت مبنی بر بازگرداندن آنان به سالن ۱۲حمایت میکنیم.
در صورتی که زندانیان سیاسی گوهردشت به خواسته خود مبنی بر انتقال به سالن ۱۲سالن نرسند؛ ما نیز در حمایت از آنان بهطور جمعی دست به اعتصابغذا خواهیم زد. چرا که عقیده داریم اگر ظالمی به کسی ظلم کند ومظلوم نیز ظلم را بپذیرد وکاری نکند فرقی با ظالم ندارد.
ما زندانیان سیاسی فشارهای زیادی را تجربه کردهایم. در سال ۱۳۹۱ قرعه به نام زندانیان سیاسی بند پنج زاهدان افتاد. سال ۹۳ با حمله به زندانیان سیاسی بند ۳۵۰اوین آنها را به زیر فشار بردند. در سال ۹۳ زندانیان سیاسی بند هفت زندان اردبیل مورد هجوم قرار گرفتند.